Dit was waar het ons allemaal om te doen was! Een jaar of twee geleden hadden we 21 augustus 2017 al in onze agenda’s gezet. The Great American Eclipse. Een totale zonsverduistering zichtbaar vanuit een stuk of 12 of 14 staten in de US – van west tot oost. Vanwege de verwachte drukte zijn we een jaar geleden al gaan kijken wat een goede plek zou zijn voor ons om heen te gaan. Globale weersverwachtingen, de locatie ten opzichte van andere plekken waar we heen zouden willen, de opties om op het laatste moment nog ergens anders heen te gaan mocht het weer niet meewerken… Uiteindelijk kozen we drie plekken uit waar we een hotel boekten, zodat we de laatste week nog konden bekijken welke kant we op zouden gaan.

zonsopkomst boven Glendo National Park

 

We besloten er een ‘one way roadtrip’ van te maken: van Minneapolis naar Salt Lake City, zodat we zowel Sioux City als Yellowstone in de route konden opnemen. Onze plek in Idaho viel daardoor eigenlijk al af, omdat het te ver uit de route was. We hadden daardoor Lincoln, Nebraska en Cheyenne, Wyoming nog in de boeken. Uiteindelijk kozen we voor Cheyenne, omdat de weersverwachtingen beter waren voor die regio. Cheyenne lag zelf niet in de ‘path of totality’, dus moesten we daar vandaan nog een plekje vinden om heen te gaan. We kwamen, met behulp van Google maps, uit op Glendo National Park – een prachtig park waar we anders niet zo snel heen zouden zijn gegaan!

zonsopgang

Omdat er veel verkeer werd verwacht tussen Cheyenne en het noorden, besloten we al om drie uur in de ochtend te gaan rijden. Best vroeg, maar er was toch al een aardige stroom auto’s op pad. Gelukkig bleef het goed rijden, dus anderhalf uur later waren we op de plek van bestemming. De dag ervoor waren we ook al in Glendo geweest om te kijken wat goede ‘eclips standplaatsen’ zouden zijn, dus we wisten waar we heen wilden.

Dit was de set up:

En ja, dit is allemaal in onze koffers mee gekomen. Vier koffers. Waarvan ongeveer 3/4 van EEN koffer voor kleding en andere ‘persoonlijke zooi’…. Just so you know….

We hadden natuurlijk eclips brillen, en we hadden er daar eentje van voor de verrekijker geplakt zodat we met de verrekijker ook naar de zon konden kijken terwijl de maan er voor schoof. Inmiddels waren er aardig wat andere auto’s bijgekomen met ‘eclipstoeristen’, maar heel druk werd het niet op deze plek. Er waren een paar plekken ingericht waar duizenden mensen konden parkeren en kijken, maar wij hadden expres en andere plek gezocht waar het hopelijk wat rustiger zou zijn maar wel gezellig en dat kwam precies uit!

En man, man man, wat was het gaaf. We hadden het natuurlijk allemaal goed voorbereid, maar niets kon me voorbereiden op hoe bijzonder dit echt is. Wow. Het werd schemerig, de wind ging liggen. De vogels stopten met vliegen. Door onze eclips brillen zagen we de maan verder en verder voor de zon schuiven, tot er maar een heel klein randje over was. En toen zagen we hoe de schaduw van de maan heel snel onze kant op kwam en ons in het duister zette. We telden af met ons kleine groepje, we hoorden juichen vanaf andere uitkijkposten en op dat moment zagen wij ook de volledige eclips. Kippenvel.

De corono rond de zon bij totale zonsverduistering. Die ster rechtsboven? Dat is Venus.

Zo bijzonder om in het donker te staan en rondom de schemering te zien!

En dan een paar foto’s uit de telescoop – hoe cool en gaaf en bijzonder en geweldig! Totaliteit was rond de 2,5 minuut waar wij waren, bijna het maximum, maar wat gaat dat snel voorbij. Wat een ervaring!

(en ja, een totale eclips is echt 180 graden anders dan een 90% of zelfs een 98% eclips – die totale verduistering en die corona en die diamond ring en en en….)

een heel klein randje zon achter de maan vandaan!

diamond ring met protuberansen… zooooo gaaf!

Ik kan alleen maar zeggen: 2024 in het oosten van de US, 2026 in Spanje. Zorg dat je er bij bent!