Namibia-okonjima1-261

Africat is een stichting die grote wilde katten opvangt (oa. cheeta’s en luipaarden) en probeert weer uit te zetten in het wild en die veel doet aan educatie, bijvoorbeeld van boeren – als die schade lijden doordat leeuwen of luipaarden hun vee doden, zijn ze snel geneigd de katten af te schieten. Wat logisch is, maar natuurlijk niet gewenst. Okonjima is de lodge die bij Africat hoort en op hetzelfde terrein is gevestigd. Het is een afgeschermd gebied waar van oudsher veel luipaarden voorkomen, en waar nu ook (met wisselend succes) cheeta’s worden uitgezet. Ik heb vooraf erg getwijfeld of we hier wel heen zouden gaan, omdat ik bang was dat het een soort ‘dierentuin’ zou zijn. Achteraf zijn we erg blij dat we Okonjima in het programma hebben opgenomen, omdat het onwijs gaaf was.

Namibia-okonjima1-264

Het is behoorlijk grootschalig opgezet, wat nogal een contrast was met alle andere lodges waar we geslapen hebben. Er zijn drie of vier verschillende ‘luxe niveaus’, maar omdat wij er maar kort zouden zijn en we niet verwachtten dat we lang in de kamer zouden zijn, kozen we voor de meest simpele. En dat was al te gek! We hadden een heel grote kamer met een enorm groot raam (echt huge) dat uitkeek over de vlakte. Zo gaaf.

ons huisje

ons huisje

ons uitzicht vanuit de kamer

ons uitzicht vanuit de kamer

Het eten was wat minder dan in de andere lodges, maar nog steeds heel erg prima, en hoewel het grootschaliger was (en er dus ook meer toeristen waren) was de sfeer goed. Maar het waren de gamedrives die het echt bijzonder maakten! We hebben zowel de avond drive als de ochtend drive gedaan. ’s Avonds gingen we in een open jeep met twee gidsen en totaal 8 toeristen op pad om cheeta’s te zoeken.

Onze gids, Previous

Onze gids, Previous

Omdat alle cheeta’s hier zijn uitgezet, hebben ze allemaal een ‘radio collar’, een halsband met een radio transmitter, zodat ze gevolgd kunnen worden. De gidsen gebruiken dan ook ontvangers om de cheeta’s te zoeken tijdens de gamedrives. Omdat het toch evengoed een heel groot terrein is, wil dat niet zeggen dat je zo naar de beesten toe rijdt – waren waren zeker een uur aan het zoeken! Cheeta’s zijn van alle grote katten het minst gevaarlijk, en daarom konden we samen met de gids uit de jeep om te voet het laatste stuk af te leggen. Zo bijzonder om lopend naar de cheeta’s toe te gaan! We konden behoorlijk dicht bij komen. Gaaf.

Namibia-okonjima2-267

.Namibia-okonjima2-268

Op een gegeven moment vertrokken de broers om wat verderop te gaan liggen. We konden er, op gepaste afstand, achter aan lopen. Cool om zo dichtbij het allersnelste dier op aarde te zijn.

Namibia-okonjima2-269

.Namibia-okonjima2-270

.Namibia-okonjima2-271

Na een poosje begon het zowaar te druppelen, en bovendien wilde de gids de cheeta’s ook weer alleen laten, dus liepen we terug naar de auto. Net op dat moment begon het echt keihard te regenen – wat wel een gave regenboog tot gevolg had. Dan maar even natregenen.

Namibia-okonjima2-273

Niet veel later werd het weer droog, waardoor we alsnog de sundowner in de bush konden doen. Ik vind het een top traditie: tegen zonsondergang een heerlijk drankje doen op een mooie plek!

Namibia-okonjima2-278

.Namibia-okonjima2-277

.Namibia-okonjima2-276

.Namibia-okonjima2-275

.Namibia-okonjima2-274

.

Namibia-okonjima2-279

.Namibia-okonjima2-280