On our way again
Het zou Singapore wonen. Of Bali. Of een combinatie. Dus zijn we nu onderweg naar Kuala Lumpur…
Tien dagen Maleisië, we hebben er zin an!
Het zou Singapore wonen. Of Bali. Of een combinatie. Dus zijn we nu onderweg naar Kuala Lumpur…
Tien dagen Maleisië, we hebben er zin an!
We waren vergeten online in te checken. Tegen de tijd dat we op Schiphol waren, konden we alleen nog twee stoelen àchter elkaar vinden. Lekker rustig.
Foto links: voor vertrek. Foto rechts: 12 uur later, na aankomst.
Na een prima maar ongezellige vlucht (niks aan, twaalf uur lang tussen twee vreemden ingeklemd zitten) hebben we op de luchthaven even wat geld gewisseld zodat we gelijk een lokale sim-kaart voor de telefoon konden kopen. Die tip hadden we ergens gelezen, toch wel erg handig om een paar GB internet te hebben om te roamen! Daarna op ons gemak nog wat winkeltjes bekeken en daarna naar de bagageband. Onze nieuwe super lichtgewicht Samsonite rolde al braaf rond, dus dat ging soepel. Yep, we hebben één koffer, een kleine cameratas (leve de Fuji) en een vrij grote handtas bij ons. That’s it.
Na de douane kwam al snel onze chauffeur naar ons toe en werden we in ongeveer een uurtje naar het hotel gebracht. Le Apple Boutique KLCC. Ongeveer echt onder de Petronas twin towers, dit was het uitzicht als we het hotel uitliepen.
Prima hotel, maar mochten we ooit nog een keer naar KL gaan, of mocht iemand binnenkort gaan, dan hebben we wel een paar tips!
We hadden de nachtvlucht, en met de zes uur tijdsverschil betekende dat dat we rond vijf uur ’s middags in het hotel waren. De Suria mall bij/onder/in de Petronas torens na een snelle douche even bezocht en daar boven in het foodcourt prima Thais gegeten.
Na donker uitgebreid de torens bekeken met de mooie fonteinen ervoor en daarna een heerlijk biertje gehaald vlak bij het hotel. Rond 10 uur ging het licht bij ons wel een beetje uit en zijn we gaan tukken…
We hebben de zon zien ondergaan vanaf de Sky Bar in Traders Hotel. Alweer zo’n aanrader! Aan de rand van het zwembad, op de 33e etage, uitzicht op de Petronas torens die langzaam steeds meer lichtjes krijgen…. Nice! En de cocktails zijn er top.
Daarna nog even op ons gemak rondgewandeld richting de torens en daarvandaan terug naar het hotel. Om 22u ’s avonds was er nog een licht- en muziekshow van de fonteinen. Leuk om te zien!
Need I say more?
Oh ja, misschien nog één ding. Een stukje rechts van de Petronas torens, en een stuk lager, zie je ergens een paars neonbord, ‘le Appple’. Daar sliepen we. Serieus dicht bij de torens, echt het centrum van KLCC (Kuala Lumpur City Center).
We begonnen onze eerste volle dag in Maleisië met een klein ontbijtje van nasi goreng en sushi, voordat we al rond 8 uur op pad gingen richting Central Market om onze gids voor de ochtend te ontmoeten.
We hadden een klein groepje – wijzelf en een Duits stel, met gids Winnie. Een kleine Chinese die snel Maleis-Engels ratelend ons wegwijs maakte in haar stad. Ik geloof dat onze nieuwe Duitse vrienden ongeveer een kwart meekregen van wat ze vertelde – hij sprak überhaupt geen Engels, zij een klein beetje. Maar ze waren voor het eerst in Azië en keken sowieso hun ogen wel uit.
We werden gelijk meegenomen allerlei kleine straatjes in, waar de marktkramen nog opgezet moesten worden.
Daarna belandden we al snel in een eethuis waar we zelf misschien niet zo snel naar binnen zouden stappen. TL balken, formica tafeltjes en onwijs druk met locals. We dronken er ’the tarik’ (hete thee met zoete, gecondenseerde melk) en aten er roti met caramel en kokos en met ui en ei.
Omdat de WiFi verbinding hier nogal te wensen over laat, zal ik dit bericht even opknippen in verschillende stukken, zodat ik niet al te veel foto’s tegelijk hoef te uploaden…
Na het ontbijt zijn we door Chinatown gewandeld.
.
Hier liet Winnie ons een prachtige Chinese tempel zien. Omdat ze zelf Chinees is en vroeger ook veel in deze tempel kwam, wist ze er veel over te vertellen. We mochten overal komen en foto’s maken, zolang we dat maar respectvol deden. Prachtig!
Deze overdekte dagmarkt zijn we rondgelopen en daarna hebben we buiten op het pittoreske terras tussen de geparkeerde auto’s wat lokale lekkernijen geproefd, zoals een kokosdrankje met een soort groene gelatine-wormen er in, een pad thai achtig gerecht met ondefinieerbare maar ergens naar mosselen smakende grijze dingetjes er in en zoete noedels met scherpe pepertjes.
.
Vanwege het Hindoestaanse nieuwjaar waren er tien dagen lang bijzondere rituelen en ceremonies in de Hindoe tempel. We mochten naar binnen en kijken naar wat er allemaal gebeurde. Bijzonder!
.
.
Na het bezoek aan de Indiase tempel bleven we in het Indiase gedeelte van de stad, om te gaan lunchen. Met een bananenblad als bord, en deze keer geen bestek zoals in de ochtend, of stokjes zoals bij de snacks op de markt, nee, gewoon met de handen. Rijst, curry, wat vlees, een paar groentegerechten. De Duitse dame zei stoer dat ze wel van heet eten hield. Ik probeerde haar nog te waarschuwen, maar ze wist het zeker. De eerste paar happen hield ze zich nog groot, maar toen de tranen haar over de wangen liepen en ze niet meer kon praten van de brand in haar keel moest ze toegeven dat het toch wel erg pittig was….
Na afloop van de wandeltocht had ik nog van alles op mijn lijstje staan: Merdeka Square, Central Market, de luxe Pavillion Mall, de Menara Kuala Lumpur telecom toren en een coole bar met uitzicht op de Petronas torens. Het was even aanpoten 😉 maar dat hebben we allemaal gered en gedaan. Ik had bedacht om de Menara KL telecom toren op te gaan naar het observatie platform in plaats van de Petronas torens, omdat we niet hadden gereserveerd en ik had gelezen dat er bij Menara haast nooit een wachtrij is, terwijl het uitzicht minstens zo gaaf is. De telecom toren is iets lager dan de Petronas torens, maar omdat hij op een heuvel is gebouwd, sta je ongeveer op de zelfde hoogte. En extra bonus: vanaf de Menara toren kun je de Petronas gebouwen zien! Er was inderdaad geen rij, de toegangsprijs viel niet tegen, het was boven vrij rustig en het uitzicht was te gek. Kortom, een aanrader.
.